زماني كه برادران رايت براي نخستين بار هواپيمايي موتوري را به پرواز درآوردند بسياري روياي سفر به آسمان را دست يافتني‌تر ديدند. همين امر باعث شد تا در كمتر از يك قرن شگفتي‌هاي فراواني در عرصه هوانوردي رخ دهد. انسان در حالي كه اندكي بيش از نيم قرن از پرواز اولين هواپيماي موتوردار مي‌گذشت، توانست خود را از قيد و بند گرانش زمين رها كند و براي نخستين‌بار قدم از جو زمين بيرون بگذارد.ماجراجويي فضاييماجراجويي فضايي اين شانس را به شما مي‌دهد تا به يك ماموريت برويد. اما اين ماموريت نه كاري است نه زميني، بلكه سفري است تفريحي به ماه. در طول اين سفر فضايي يك هفته‌اي كه با سرعت باورنكردني ۱۷۰۰۰ مايل انجام مي‌شود و فاصله افراد با زمين به ۲۵۰ هزار مايل مي‌رسد، مي‌توانيد ستارگاني را ببينيد كه خيلي دورتر از ماه هستند. داوطلبان رفتن به اين سفر فضايي بايد ۴ ماه زير نظر فضانوردان مركز آموزش كيهان‌نوردي يوري گاگارين در روسيه آموزش ببينند. در سال 2000 ميلادي گردشگري فضايي در دنيا مد شد و آژانس فضانوردي روسيه براي اولين بار تورهاي تك نفره گردشگري در فضا را راه انداخت كه در آن، ماجراجوهاي ثروتمند با پرداخت فقط 20 ميليون دلار براي 10 روز به فضا مي‌رفتند، اما رقم بالاي اين سفر باعث شد فقط 6 نفر (از جمله انوشه انصاري از ايران) آن را تجربه كنند. به همين دليل ريچارد برانسون ـ مغز متفكر اكتشافات و ماجراجوهاي فضايي ـ با تاسيس شركت virgin calacti تورهاي دسته جمعي را طراحي كرد كه مسافران با پرداخت 2000 دلار ناقابل (قبول كنيد كه مفت است) به فضا مي‌رفتند. اگر همه به بالا بودن قيمت شك داريد، بايد به اطلاع برسانيم كه در عرض يك سال، بيشتر از 100 هزار نفر براي شركت در اين تور 3 روزه ثبت نام كرده‌اند و بي‌صبرانه منتظرند نوبتشان بشود.نخستين گردشگران فضايي جهاندر دهه 80، 40 درصد از بزرگسالان، يعني چيزي در حدود 80 ميليون نفر از مردم ايالات متحده آرزو داشتند به فضا سفر كنند. تحقيقات نشان داده است در ژاپن و ايالات متحده در سال‌هاي اخير ده‌ها ميليون تن از مردم علاقه داشته‌اند به فضا بروند و حاضر بوده‌اند در اين راه پول خرج كنند اما بزرگ‌ترين مانعي كه اغلب مردم به آن اشاره مي‌كنند هزينه سرسام‌آور چنين سفرهايي است. از زمان اولين پرواز انسان به فضا، اين فكر كه دسترسي به فضا براي تمام مردم امكان‌پذير شود، مطرح بوده است. فعاليت‌هاي انجام گرفته در اين زمينه طي اين مدت چشمگير نبوده است و از بين تمام كساني كه به فضا رفته‌اند تنها چند فرد معمولي ديده مي‌شوند. از ابتداي عصر فضا ـ كه از 4 اكتبر 1957 با پرتاب اولين ماهواره ساخت دست بشر آغاز شد ـ تاكنون تعداد زيادي به فضا رفته‌اند اما از بين آنها تنها چند نفري افراد عادي بوده‌اند و بقيه را فضانوردان و دانشمندان تشكيل مي‌داده‌اند. در بين اين چند نفر مسافر فضا، تنها 3 نفر هزينه سفر خود را پرداخته‌اند و هزينه ساير فضاگردها (فردي كه به منظور سياحت راهي فضا مي‌شود) را موسسات و شركت‌هايي تقبل كرده‌اند كه با اهداف تجاري يا تبليغاتي همراه بوده است.تا قبل از انهدام ايستگاه فضايي مير، 2 نفر از افراد عادي به اين ايستگاه سفر كردند. در دسامبر سال 1990، تويوهيرو آكي‌ياما، خبرنگار 48 ساله ژاپني از شركت ژاپني TBS براي ماموريت يك هفته‌اي، با هزينه 12 ميليون دلار به مير فرستاده شد. به اين ترتيب، او عنوان اولين خبرنگار جهان در فضا را از آن خود كرد.پس از او هلن شارمن 27 ساله در سال 1991 به مير پرواز كرد. او يك شيميدان انگليسي بود كه پس از برنده شدن در مسابقه‌اي كه بانك نارودني مسكو در لندن ترتيب داده بود، با فايق آمدن بر 13000 رقيب، شانس مسافرت به فضا را به دست آورد. بخشي از هزينه 10 ميليون دلاري سفر 8 روزه شارمن به ايستگاه فضايي مير را بيمه‌گر پروژه و بقيه را بانك نارودني پرداخت.اما غير از اين افراد خوش‌شانس كه بدون پرداخت هزينه‌هاي سنگين يك سفر فضايي از جيب خود و بدون اين‌كه فضانورد، محقق، دانشمند يا فردي سياسي باشند، شانس رفتن به فضا برايشان فراهم شد، تاكنون 3 نفر از شهروندان عادي جهان با هزينه شخصي به فضا سفر كرده‌اند. اين سه نفر كه هزينه سفر را خودشان پرداخته و با ميل و رضاي شخصي به اين اقدام دست زدند، نخستين گردشگران فضايي جهان و گشايند‌گان دروازه‌هاي اين عرصه جديد محسوب مي‌شوند.فردايي پرجاذبه در ماهسفر به ماه آنقدر آسان نيست كه هركسي قادر به انجامش باشد. مردم مي‌خواهند، شرايطي فراهم شود كه بتوانند براحتي به آژانس مسافرتي خود مراجعه و بليت سفر به مدار زمين را تهيه كرده و با سفينه‌اي فضايي به آنجا بروند.اين موضوع اگرچه براي بسياري از ما رويايي دور و دراز به‌شمار مي‌رود، اما براي آينده‌نگرها داستاني است كه از همين امروز شروع شده است. توريست‌هاي آينده مي‌خواهند همانند چند گردشگري كه تاكنون به فضا رفته‌اند اقامتي طولاني و مثلا يك هفته‌اي را در مدار زمين تجربه كنند و اينجا جايي است كه حداقل در شرايط فعلي تنها ايستگاه بين‌المللي فضايي امكان و پتانسيل آن را دارد و اين ايستگاه نيز با توجه به هزينه‌هاي زيادي كه براي آن شده، پس از تكميل بايد فهرست طولاني از آزمون‌هاي علمي برنامه‌ريزي شده را با خدمه‌اي حرفه‌اي به انجام برساند. به همين دليل از هم‌اكنون سرمايه‌گذاران به دنبال ساخت هتل‌هاي فضايي هستند. چند شركت بزرگ در اين زمينه مشاركت كرده‌اند و هم‌اكنون نمونه‌هاي اوليه هتل‌هاي فضايي خود را به مدار زمين فرستاده‌اند. اين هتل‌هاي فضايي هم‌اكنون به نام پروژه جنسيس در مدار زمين قرار دارند و شامل محفظه‌هاي بادي هستند كه فعلا پذيراي مسافران نيستند و براي آزمودن شرايط ايمني در مدار قرار دارند. اين هتل‌هاي بادي اولين گام به سوي مرحله بعدي خواهند بود؛ مرحله‌اي كه در آن هتل‌هاي بزرگ و داراي امكانات بسياري در مدار زمين جايي در ارتفاع تقريبي 300 تا 400 كيلومتري قرار داده مي‌شوند و مسافران مي‌توانند با هزينه معقول براي مدت يك هفته در آنها اقامت كنند. البته براي رفت و آمد به اين هتل‌ها نسل جديدي از وسايل نقليه مداري نيز لازم است كه رقابت در بخش خصوصي مي‌تواند باعث سرعت در ساخت آنها شود. اين هتل‌ها مرزهاي جديدي براي توريسم فضايي تعريف خواهند كرد، اما مهم‌تر از آن اين مساله است كه ورود بخش خصوصي به فضا خواهد توانست بار ديگر شتابي بي‌نظير به اين بخش هيجان‌انگيز از فناوري بدهد، همان پيشرفتي كه وقتي بخش خصوصي وارد بازار IT شد اين بازار آن را تجربه كرد و از قبل آن توانست رشد بي‌نظير فناوري را شاهد باشد. شايد روياي سفرهاي ارزان فضايي باعث توسعه دادن مرزهاي دوردست‌تر فضا نيز بشود.منبع: جام جم