افرادي كه اخبار حوزه گردشگري را دنبال مي‌كنند، خوب مي‌دانند كه هر سال در يك روز خاص، فعالان حوزه گردشگري در يك شهر جمع مي‌شوند و وضع آن شهر را بررسي مي‌كنند، امسال اين قرار در استان خوزستان منعقد شد و خبرنگار تهران امروز هم به عنوان يكي از مهمانان اين مراسم حضور داشت. روايت خبرنگار اعزامي تهران امروز به خوزستان پيش روي شماست.700 راهنماي گردشگري سراسر كشور درحالي امسال مراسم «روز جهاني راهنماي گردشگري» را در خوزستان جشن گرفتند كه نه استان آمادگي پذيرايي آنها را داشت ونه مسئولان حاضر شدند با آنها همگام شوند تا خوزستان از پس ميزباني 700گردشگر برنيايد. شهري كه با داشتن دو اثر جهاني چغازنبيل و سازه‌هاي آبي شوشتر و همچنين وجود آثاري چون شهر باستاني شوش، محوطه هفت تپه و مناطق طبيعي بكر مي‌تواند مقصد سالانه گردشگران خارجي و داخلي باشد.تور ليدرهايي كه به گفته «آرش نورآقايي» مسئول جشنواره روز جهاني راهنمايي گردشگري، هزينه جشنواره را پرداخت كرده بودند تا فرصتي براي شناسايي قابليت‌هاي بسيار زياد طبيعي –تاريخي خوزستان به‌وجود بيايد. آرش نورآقايي مي‌گويد: «به رغم نامهرباني‌ها از اينكه توانستيم ميداني را در منطقه «كيان پارس» اهواز به نام «گردشگر» نامگذاري كنيم،خوشحاليم. قطعا اين نام ذهن مردم به سمت اينكه گردشگر كيست و چه فوايدي براي شهر دارد و شهر چگونه بايد با آن برخورد كند مي‌برد.»اما نامهرباني مسئولان سازمان ميراث فرهنگي وعدم همراهي آنان باعث شد تا بعضي از تورليدرها اعلام كنند كه هرگز گردشگر به خوزستان نمي‌آورند. يك سوال ذهن شركت كنندگان را مي‌آزرد كه خوزستان با توجه به اينكه زرخيزترين استان كشور است، چرا چنين در چنبره فقر و نداري فرورفته است كه حتي يك هتل در شأن مهمان در اين استان وجود ندارد! اما زماني در پاسخ به اين سوال‌ها، «پرویز پور فرخی» رئيس اداره كل‌ميراث فرهنگي، صنايع دستي وگردشگر خوزستان در اختتاميه مراسم حضور يافت و از پر آب شدن تالاب‌هاي استان، از پر پشت شدن بوته‌هاي گز و پاجوش زدن نخل‌هاي سربريده استان خبرداد تا اين سوال پيش بيايد حال كه رئيس سازمان ميراث فرهنگي وظايف كاري خود را در محدوده محيط‌زيست وكشاورزي استان تعريف كرده اصلا چه كسي بايد پاسخگوي مشكلات بزرگ گردشگري استاني چون خوزستان باشد؟ او درحالي از پر پشت شدن بوته‌هاي گز خوشحال بود كه بسياري از راهنمايان تور كه براي معرفي جاذبه‌هاي گردشگري به اين شهر آمده بودند مجبور شدند در يك سالن بزرگ و روي زمين بخوابند. به گفته آرش نورآقايي زماني كه قلعه مختار شوشتر دراختيار راهنمايان تور قرار گرفت آنقدر كثيف و غير قابل سكونت بود كه بچه‌ها خود مجبور به نظافت آن شدند.به گفته او، زماني كه بچه‌هاي راهنماي تور درحال پاك كردن سرويس بهداشتي مجموعه بودند، مسئولان ميراث فرهنگي فقط نگاه كردند. همچنين برخي از مهمانان در يك مهمانسرا اقامت داشتند كه سرويس بهداشتي آنها مدت‌ها تميز نشده بود و مايع دستشويي براي مسافراني كه مجبور به استفاده از آن بودند، وجود نداشت. از سوي ديگر بوي فاضلاب پيچيده شده در رستوران هتل بزرگ شهر شوشتر باعث ناراحتي مسافران شده بود تا اين سوال پيش بيايد كه استاني به پهناوري استان خوزستان كه هماره ميزبان تورهاي گردشگري به‌ويژه تورهاي راهيان نور است، چرا نبايد زيرساخت‌هايي در خور مهمان و شايسته مردم اين استان داشته باشد؟ يكي از مسئولان مهمانسرا، دليل آن را نبود گردشگر در خوزستان مي‌داند واينكه ديگر انگيزه‌اي براي كار كردن ندارند. واقعا چطور مي‌شود خوزستان با اين همه آثار فرهنگي ومناطق طبيعي بدون گردشگر باشد؟به گفته «مجتبي گهستوني» سخنگوي انجمن تاريانا هتل‌هايي كه امروز در خوزستان وجود دارند بيشتر در اختيار كارمندان دولتي هستند. البته او از وجود اماكن و ساختمان‌هايي خبر مي‌دهد كه در خوزستان به وفور ديده مي‌شود اما هيچ تابلويي مبني بر هتل يا محل اقامتي بودن ندارند.استاني كه به بهشت باستان شناسان معروف است. به گفته يكي از مسئولان شوراي شهر شوش، همانطور كه امروز تنها آلودگي‌هاي نفتي سهم شهروندان خوزستاني شده، مسافراني هم كه به اين شهر مي‌آيند هيچ سودي براي شهر ندارند. به گفته گهستوني زيرساختي هم براي پذيرايي از گردشگران وجود ندارد. شوشتر كه 14 سازه آبي را به نام سازه‌هاي آبي در فهرست يونسكو دارد تنها يك مهمانسراي جهانگردي دارد و يك مسافرخانه.به گفته او شهر ايذه كه دروازه ورود خوزستان از چهارمحال و بختياري است، تنها يك هتل دارد كه بيشتر شبيه مسافرخانه است. گردشگران، اقامتگاه خصوصي مطمئن هم نمي‌شناسند. از سوي ديگر مسئولان سازمان ميراث فرهنگي نه تنها به حضور راهنمايان گردشگري تور اهميت نمي‌دادند كه برخورد تند ماموران نيروي انتظامي و حراست به شكسته شدن ساز يك نوازنده بختياري منجر شد.او مي‌گويد: «چند سال است كه با هزينه شخصي خودم آرد مي‌خرم واينجا نان محلي مي‌پزم تا سنتي ديرينه را حفظ كنم اما امروز حراست بدون هيچ دليلي به سينه من كوبيد. هيچ‌كس هم از من دفاعي نكرد.» او كه به همراه چند زن و مرد ديگر پوشيده در لباس سنتي بختياري، زندگي بومي و محلي بختياري را به تصوير مي‌كشد مي‌گويد: «ساز محلي بختياري با مجوز در همه جشن‌ها و مراسم نواخته مي‌شود. امروز هم مثل هميشه نوازندگان شروع به نواختن كردند كه حراست بدون هيچ توضيحي ساز يكي از آنها را شكست.»آرش نورآقايي هم مي‌گويد: «از تمام مسئولان استاني و شهرستان‌هاي مختلف خوزستان كمك خواستم اما كمك بسيار كمي به ما شد. فرماندار دزفول كمكي به ما نكرد امازماني كه 700 راهنماي تور در بافت تاريخي دزفول به حركت درآمدند مردم با آنها همراهي كردند تا شهر آجري دزفول بيشتر ديده شود. فرماندار انديمشك تا حدودي به كمك ما آمد.» به گفته نورآقايي مسئله‌اي كه باعث تاسف است، رقابت عجيبي است كه بين شهرهاي استان شكل گرفته: «مثلا مسئولان انديمشك مي‌گفتند چون اين برنامه در شوشتر برگزار مي‌شود ما كمك نمي‌كنيم. يا چون برنامه روز دوم در شوش است دزفول حاضر نمي‌شد كمك كند. درصورتي كه اين همه راهنماي تور آمده بودند تا در رهگذر تلا ش آنها اين استان شناخته شود و ورود گردشگر به نفع مردم همه شهرهاي آن تمام شود.»